زنده باد اول ماه مه

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران ــ خارج از کشور

زنده باد اول ماه مه

امروز اول ماه مه است، روز جهانی کارگر، روز همبستگی بین المللی کارگران، آغاز سال نو کارگری، جشن کارگران ...، جشن؟

جشنی که در آن میلیونها کارگر در زیر خط فقر زندگی میکنند!

جشنی که کارگر کوچکترین حق و دخالتی در تعیین نرخ فروش کالایش (کار) را ندارد و دیگران برایش حداقل دستمزد را تعیین میکنند

جشنی که میلیاردها تومان ثروت کارگران در بیمههای اجتماعی توسط غارتگران نظام سرمایه به یغما برده میشود!

جشنی که میلیونها کارگران بیکار برای لقمهای نان، به هر شرایط غیر انسانی سرمایهداران تن در میدهند!

جشنی که زنان زحمتکش دو سویه مورد ستم و اجحاف قرارگرفته و حتّا از همان حقوق ناچیز کارگران مرد نیز بی بهرهاند!

جشنی که کارگران مهاجر از کشورهای منطقه، بردهوار مورد ستم و استثمار و همهگونه تحقیر و توهین و بیحقوقی قرار دارند!

جشنی که ملیونها کودکان کار، به علت فقر خانواده، به جای نشستن در کلاس درس، ناگزیر به حاشیۀ خیابانها روآورده و مظلومانه برای لقمهای نان به هر کار سنگین و پستی تن در میدهند!

جشنی که کارگران از حق تشکل، اعتصاب و اعتراض محرومند!

جشنی که کوچکترین اعتراض و حق طلبی با اخراج، سرکوب، زندان، شکنجه و مرگ مواجه میشود!

جشنی که در آن کارگر زندانی بیماری را از بیمارستان به زندان میکشانند و مانع از ادامۀ مداوای او میشوند (رضا شهابی)

جشنی که به کارگر زندانی دیگری با چندین بیماری سخت، اجازۀ معالجه و مرخصی نمیدهند (محمد جراحی)

جشنی که به یک کارگر بیمار زندانی مرخصی برای ملاقات فرزند مبتلا به سرطانش نمی دهند (بهنام ابراهیم زاده)

جشنی که کارگر مبارزی در اعتراض به شرایط غیر انسانی و قرون وسطایی زندانها، بیش از یک ماه در اعتصاب غذا به سر برد، اما کوچکترین توجهی به خواستهای او نمیشود تا از پای درآید (شاهرخ زمانی)

جشنی که ...!

چنین "جشنی" در گوشهای از جهان به نام ایران برگزار میشود که خود تصویری از "جشن"های مشابه در سایر نقاط جهان است.

نظام جهانی ضد کارگری سرمایه، سوار بر اسب مراد؛ غارتگری، چپاول و استثمار را به حدی رسانده که ناشی از فقر و فلاکت و بیحقوقی تحمیل شده بر کارگران، رمق و دلیلی برای جشنی واقعی در اول ماه مه برای آنها باقی نگذاشته است. بیسبب نیست که هرساله برنامههای اول ماه مه کمرنگتر و محدودتر میشود.

اما طبقۀ جهانی کارگر، به حکم همبستگی ذاتیش، به سبب هم سرنوشتیش و به دلیل دردهای مشترکش، علارغم این اوضاع، در این روز به دور هم جمع میشوند، مشتها را گره میکنند و با شعار تاریخ ساز: "کارگران جهان متحد شوید" تجدید عهد میکنند که برای کسب حقوق از دست رفتۀ خود، برای آزادی همطبقهایهای خود از زندان، برای ایجاد تشکلات مستقل، برای تأمین یک زندگی انسانی و سرانجام برای سرنگونی نظام ضد بشری سرمایهداری و استقرار سوسیالیسم، همدوش و همصدا یک لحظه از پای ننشینند. فریادهای رسای: "دیگر بس استِ!" کارگران در اقصی نقاط جهان، بشارت دهندۀ فرا رسیدن اول ماه مهای است که کارگران جشن واقعی خود را برگزار کنند.

زنده باد اول ماه مه!

کارگران جهان متحد شوید!

کارگر زندانی آزاد باید گردد!

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور

مه 2014 – اردیبهشت 1393

nhkommittehamahangi@gmail.com

http://nahadha.blogspot.com/

boltanxaberi@gmail.com

متشکل شویم،

سازماندهی کنیم!

کارگران متحد شویم!

.......................................

متحد و متشکل پیش به سوی اول ماه مه، روز جهانی کارگر!

طی سال۹۲ تا به امروز کمترروزی را شاهدیم که خبرهایی از احضارها، دستگیری و زندان و بیکارسازی های کارگران به عناوین مختلف را نشنیده باشیم. عمده این بازداشت ها محدود به فعالین کارگری و اعضای تشکل هایی مانند: سندیکای شرکت واحداتوبوسرانی تهران و حومه،یا سندیکای نیشکر هفت تپه، فعالان کمیته هماهنگی در سنندج- مهاباد- مرند- سقز و ...، شلیک برشقیقه کارگران کولبر در سرحدات مرزی مناطق بانه– سقز- مریوان وسردشت- یا دستگیری فعالین کمیته پیگیری و اتحادیه آزاد کارگران ، سندیکای کارگران نقاش تهران ، فلزکار میکانیک ، فعالان مدافع حقوق کارگران، کانون های صنفی معلما ن کشور، فعالان حقوق کودکان کار و خیابانی و اعضاء کانون نویسندگان ایران نبوده است. بلکه کارگران معترض مراکزی مانند: پیتروشیمی ها دربندر ماهشهر- تبریز- آبادان ، کارگران پروژه ای عسلویه، کارگران پلی اکریل اصفهان، کارگران معدن چادرملو اردکان یزد و... نیزدستگیر و بیکارشده اند.

در این میان حتی کارگران با شکایت صاحبان سرمایه توسط نیروهای امنیتی و انتظامی دستگیر و قوه قضائیه آنها را به اتهام های واهی و امنیتی محاکمه می کند. مصاحبه مطبوعاتی محسنی اژه ای سخنگوی قوه قضائیه دردفاع از این بازداشت ها، گواه این واقعیت است که همگام با گسترش اعتراض های کارگری، روند دستگیری و محاکمه کارگران، همچنان تداوم پیدا می کند. رضا شهابی را از بیمارستان بجای روانه کردن به پای سفره نوروزی به خانه اش، دیگربارروانه زندان اوین می سازند.

برشاهرخ زمانی آن روا می دارند که او در بند زندانیان عادی دست به اعتصاب غذا بزند و همچنان مقاومت بورزد تا داد خود ستاند!

پرسش اینستکه؛ دربرابراین موج دستگیریهای بی حساب و کتاب، زندان ماندن فعالان کارگری، بیکارسازی های فزاینده، عدم دریافت حقوق های معوقه و ستمی که بر هم طبقه ی ما روا داشته می شود، ما در کجا ایستادیم؟

دوستان ، یاران و رفقای گرامی!

باردیگرتجربۀ تلخ و بی حاصل تلاش ها برای تعیین حداقل دستمزد عادلانه را پشت سر گذاشتیم و نظام سرمایه داری و جیره خواران مزدورش در "شورای عالی کار" با غصب نام طبقه کارگر ایران در همدستی با چرخه سرمایه داری حاکم (دولت اسلامی و کارفرمایان) وبا سوء استفاده از پراکندگی، تفرقه، عدم تشکل و برتری طلبی این و آن گروه، نسبت به نیروی بغل دستی خود، در میان نیروهای کار، توانستند با دزد و دغل بازی اشکار خود، با افزایش مبلغ ناچیز و شرم آوری قال قضیه را کنده و برخرمراد خویش سوار شوند و ما را همچنان در حسرت یک دستمزد عادلانه وحیرت ازاین همه وقاحت درغارت حقوقمان، تا سال دیگر منتظرنگهدارند.

هرچند امسال تلاش هایی برای همآهنگ کردن مطالبات در مورد حداقل دستمزد صورت گرفت، اما هم از نظر زمانی، دیرهنگام بود وهم ازنظر مشارکت، نیروهای قابل ملاحظه ای را در برنگرفت.

آنچه که نوای آهنگ فراخوان اقدام موثر است طی بیش ازصد سال مبارزه طبقاتی درشعار "چارۀ رنجبران وحدت و تشکیلات است" تجلی می یابد. شعاری که سرلوحه هر نشریه یا اعلامیۀ کارگری و یا جوهرهرحرکت مبارزه جویانۀ کارگران است. "کارگر تنها هیچ چیزو کارگر متحدهمه چیز" است . چنانچه ازهر تک نفر فعال کارگری ، چاره راه وارائه الطریق واقعی را جویا گردی ، بدون کمترین درنگی چاره جویی را در « تشکل یابی و اتحاد کارگران و جلوگیری از پراکندگی » می داند و بر زبان می راند که : « باید متحد و متشکل شویم»، متاسفانه آنچه در سطح تحرکات موجود به چشم می آید وجنبۀ برجسته داشته،همچنان صفوف پراکنده و جدای از هم و صف تفرقه و نوعی بیان رقابت و تشدید اختلافات فی مابین بوده است.بعنوان یک نمونه، ما امروز چندین کمیته اقدام در دفاع از کارگران دستگیر شده داریم. از جمله: «کمیته دفاع از رضا شهابی»،« کمیته حمایت از شاهرخ زمانی» ،«کمیته دفاع از بهنام ابراهیم زاده» ، « کمیته دفاع از کارگران دستگیرشده مهاباد» و ... ؛ چگونه این کمیته های اقدام جدا ازهم ،می توانند نقش مهم و تاثیر گذار در راه آزادی کارگران نامبرده و دهها کارگر بی نام دیگر داشته باشند؟ این تشکل ها از چه طریق و مسیری می توانند حقانیت کارگر زندانی و بی گناهی آنها از اتهام های امنیتی را در تمامیت جامعه به صدا درآورند و آنرا به یک ضربآهنگ کارزار توده ای بدل سازند؟ و سرانجام اینکه ازچه راهی می شود یک تشکل سراسری و هماهنگ در دفاع از همه کارگران زندانی و یا ارتش میلیونی بیکاران بر سر همین مطالبه بیکاری و باز گشت بر سر کار سازمان داد و ایجادش نمود؟

دوستان ،یاران و رفقای عزیز!

اول ماه مه (۱۱اردیبهشت) نزدیک و فرصت زیادی به برگزاری آن نمانده است،- عوامل خانه کارگر به رسم سال های اخیر بالماسکه هفته کارگر خود را پیشاپیش برای ۱۱ اردیبهشت امسال اعلام داشته اند- اگر با تجربۀ دردآور حداقل دستمزد امسال، به عمق فاجعۀ این پراکندگی و تفرقه پی بردهایم و متوجه شدهایم که درست به همین دلیل و با سوء استفاده از همین تشتت درون نیروهای کار، نظام سرمایه و کارفرمایان توانستهاند این نرخ ظالمانه را به ما تحمیل کنند و روزگار ما را سیاهتر از گذشته کنند، ضروری است که آگاهانه و مصممانه بر این پراکندگی غلبه کنیم و در فرصت اول ماه مه که روز جهانی وحدت و همبستگی طبقۀ کارگراست، گامی عملی و جدی برای تحقق شعارهای مطالباتی و بی پاسخ مانده طبقه کارگر ایران برداریم و آنرا با همبستگی بین المللی در همراهی با متحدان جهانی خود پیوند زنیم؟

تشکیل «شورای برگزاری مراسم اول ماه مه» با شرکت اکثریت تشکلات و فعالین کارگری در داخل، با بیانیه و قطعنامۀ مشترک و یا ایجاد: «شورای همکاری تشکل ها و فعالین کارگری»، خود فرازهای شکوهمند مقطعی از گرایش وحدت طلبانه در درون ایران بودند که در همان مقاطع چه تأثیرات شگرف و شور و شوق امیدبخشی در کل جنبش و هواداران طبقۀ کارگر ایجاد کرد.

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران، از تمامی پیشروان و فعالین کارگری و از کلیۀ تشکلات مستقل و تمامی دوستداران و هواران کارگران انتظار دارد که با توجه عمیق و مسئولانه به این تجارب که: « چارۀ رنجبران وحدت و تشکیلات است» ، فعالانه و به سرعت و با تکیه بر آن سنت مثبت در دوره های گذشته مانند، « شورای مشترک برگزاری مراسم اول ماه مه» سال ۱۳۸۷ را مجدداً احیاء کرده و با برگزاری هرچه گستردهتر، متحدتر و پرشورتر مراسم اول ماه مه امسال، این مراسم و اقدام را به طلیعهای برای غلبه بر پراکندگی کنونی و فشرده تر کردن صفوف جبهۀ کار در مقابل سرمایه تبدیل کنیم تا با نیروی متحد، پرتوان و یک پارچۀ خود و با ایجاد تشکلات مستقل سراسری بتوانیم قاطعانه در برابر کارفرمایان، سرمایهداران و دولت حامی آنها ایستاده و حقوق غارت شدۀ خود را بازستانده و اجازۀ تکرار چنین تحقیرها و دستبردهایی را به آنها ندهیم.

برای تشکیل "شورای مشترک برگزاری مراسم اول ماه مه" به پیش!

پیش به سوی برگزاری هرچه گستردهتر، متحدتر و باشکوهتر مراسم اول ماه مه!

زنده باد اول ماه مه، روز جهانی وحدت و همبستگی طبقۀ کارگر!